“Acceptatie is het keerpunt”

Na de strijd volgt acceptatie. Dit is het keerpunt in het omgaan met tegenslag. Wie accepteert, stopt met verzet en begint met verzoening.

In de traditionele rouwverwerking was acceptatie het eindpunt. Je accepteerde je eigen sterfelijkheid of die van een ander. Daar eindigde het proces.

Het grootste probleem van deze traditionele benadering is dat je het verlies niet volledig verwerkte en uiteindelijk met steeds meer littekens doorleefde. Je energie kwam nooit meer terug op het oude niveau.

Om terug te komen op je oude energieniveau is nog een aantal stappen nodig. 

Verdriet helpt je omgaan met tegenslag. Wie huilt, reinigt zijn ziel. Het verwerken van verdriet leidt tot nieuwe inzichten. Daar zit de waarde van verdriet.

Het mooie van acceptatie is dat hier de nuance terugkeert. Je geeft datgene, wat er is gebeurd, een plaats en je begint weer vooruit te kijken. Daarom is dit het keerpunt.

Vaak zijn we bang voor verdriet en stimuleren we mensen om erover heen te stappen. Zonde eigenlijk. Het echt voelen van verdriet kan zo waardevol zijn…